My Ideal World "โลกในอุดมคติของฉัน"

โลกในอุดมคติ

เชื่อว่าทุกๆคนจะมีโลกในอุดมคติของตัวเองเสมอ ฉันก็เช่นกันและมันคงจะเป็นเรื่องดีถ้าหากเราสามารถสร้างโลกในจินตนาการของเรานั้นให้เป็นจริงได้ หรือสามารถเข้าไปอยู่ในโลกนั้นได้

สำหรับฉัน โลกในอุดมคติที่ฉันอยากให้เป็นนั้นมีหลายอย่าง สิ่งเหล่านั้นคือ โลกที่มีความเท่าเทียมกัน ไม่จำกัดในเรื่อง เพศ อายุ เชื้อชาติ ภาษา หรือบรรทัดฐานทางสังคม เพราะทุกๆคนควรจะมีสิทธิเท่าเทียมกัน ไม่ใช่ว่าอายุมากกว่าจะทำอะไรตามใจตนเองและละเมิดสิทธิของผู้ที่อายุน้อยกว่าได้ ผ่านโลกมามากกว่าไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนที่ดีได้มากไปกว่าคนที่อายุน้อยเสมอไป ยิ่งมีวุฒิภาวะมากขึ้นยิ่งต้องรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น ไม่เอาความคิดของตนเป็นใหญ่ และโลกที่มีคนซื่อสัตย์มากกว่าคนทุจริต ในปัจจุบันนี้การทุจริตพบเห็นได้มากมาย แม้แต่ในห้องเรียนก็ยังมีการทุจริตในการสอบให้เห็นอยู่บ่อยๆทั้งนี้ต้องแก้ที่การให้เกรด เพราะนักเรียนกังวลกับเกรดและคะแนนมากเกินไปจนสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อคะแนน ในความคิดของฉัน ฉันอยากจะให้ไม่มีการเก็บเกรด ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะเปลี่ยนแปลง และขึ้นอยู่กับวินัยของนักเรียนด้วยเช่นกัน หากไม่มีการเก็บเกรด เน้นสอนให้เข้าใจในคาบเรียน ฉันคิดว่าการทุจริตจะลดน้อยลงมาก ต่อมาคือโลกที่เราสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ ไม่ต้องกังวลว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร หรือต้องแสดงความคิดเห็นอย่างเกรงใจเพราะคนๆนั้นมีอายุมากกว่าซึ่งข้อนี้ก็จะโยงไปถึงความเท่าเทียมด้วย และการที่โลกของเรานั้นไม่มีการก่อการร้ายก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากให้เกิดขึ้นเช่นกัน ในปัจจุบันโลกของเรามีการก่อการร้ายอยู่ทุกมุมโลก การก่อการร้ายทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ล้มตายไปมากมาย เช่น เหตุการณ์ 911,เหตุการณ์กราดยิงที่ปารีส และ เหตุระเบิดที่แยกราชประสงค์ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงไม่อยากให้มีการก่อการร้าย และต่อมาคือการยอมรับและเคารพในความแตกต่างของกันและกัน เพราะทุกๆคนไม่เหมือนกัน ทุกคนมีความคิด มีวิถีชีวิต รูปร่าง ลักษณะ ที่แตกต่างกันเราควรเคารพในสิ่งนี้ ไม่ควรไปดูถูกหรือเหยียดหยามไครคนใดคนหนึ่งเพียงเพราะว่าเขานั้น “แตกต่าง” จากตนเอง ต่อมา ข้าพเจ้าอยากให้มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า มีเครื่องมือที่ทันสมัย มีระบบความปลอดภัยในทุกด้านๆของชีวิต เพื่อที่จะสามารถรักษาชีวิตของผู้ที่ตกอยู่ในเหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆ เช่น รถชน เป็นต้น เพื่อที่จะลดความสูญเสีย และสุดท้าย คือการไม่ตัดสินคนอื่นจากรูปลักษณ์ภายนอก หรือที่เรียกว่า “Stereotype”ฉันเข้าใจว่าสิ่งแรกที่เราเห็นคือรูปลักษณ์ภายนอก แต่เราไม่ควรจะไปตัดสินว่าเค้ามีหน้าตาแบบนี้จะต้องเป็นคนแบบนี้ เช่น คนกินสุราคือคนไม่ดี คนนั่งแถวหน้าต้องเป็นเด็กเรียน คำว่า “เด็กเรียน”สำหรับข้าพเจ้านั้นถือว่าเป็นคำที่ดูถูกคำหนึ่ง เราไม่มีสิทธ์ไปแปะป้ายคนอื่น เพราะเราเองก็ไม่ชอบให้คนอื่นมาแปะป้ายบอกว่าเราเป็นคนแบบนี้ แบบนั้น เช่นกัน ใช่หรือไม่?

เมื่อตอนเป็นเด็ก เรามักจะคิดว่าโลกจะเป็นในแบบที่เราคิดและที่เราเห็น โลกที่มีแต่สีขาวและสิ่งที่ดีงาม แต่เมื่อเราได้เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง ทำให้รู้ว่าโลกแห่งความจริงนั้นค่อนข้างจะโหดร้าย และโลกในแบบที่เราคิด ที่เราอยากให้เป็น กลายเป็นเพียง”โลกในอุดมคติ”ของเราเพราะในความจริงแล้วเราไม่สามารถกำหนดให้ทุกๆอย่างเป็นไปในแบบที่เราต้องการได้ เพียงแต่ต้องรู้จักการปรับตัวและรับมือให้สามารถอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงได้อย่างมีความสุข

-บางครั้งโลกความจริงก้ไม่ได้อยู่ยากอย่างที่เราคิดนะ-